Ο Φιλ Νάιτ είναι ο άνθρωπος πίσω από το διάσημο λογότυπο της Nike. Πουλώντας παπούτσια από το πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου του, ο Νάιτ έκανε τζίρο το 1963, οχτώ χιλιάδες δολάρια. Σήμερα, οι ετήσιες πωλήσεις της Nike φτάνουν τα τριάντα δισεκατομμύρια δολάρια και το λογότυπό της είναι από τα ελάχιστα αναγνωρίσιμα σε κάθε - όσο μακρινή και ξεχασμένη - γωνιά του κόσμου.
Αμέτρητες ιστορίες θα βρει ο αναγνώστης στην πετυχημένη αυτοβιογραφία του Φιλ Νάιτ, του «παπουτσόσκυλου» («Shoe Dog», ο πρωτότυπος τίτλος του βιβλίου), ο οποίος αποδείχτηκε ένας από τους πιο εμβληματικούς επιχειρηματίες των τελευταίων δεκαετιών. Αντί να δουλέψει για μια μεγάλη εταιρεία, έφτιαξε κάτι νέο, δυναμικό, διαφορετικό και κυρίως δικό του. Ρίσκαρε, έκανε πίσω, ξέφυγε από παγίδες, αλλά πάνω απ' όλα αποδείχτηκε νικητής.
Όλα ξεκίνησαν από μια φοιτητική εργασία. Ο Φιλ Νάιτ από το Πόρτλαντ του Όρεγκον, συνέλαβε ένα σχέδιο που θα γινόταν η πρώτη φίρμα αθλητικών του πλανήτη στο πλαίσιο μιας εργασίας για το μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Έπρεπε να σκιαγραφήσει τις βασικές αρχές μιας νέας, μικρής επιχείρησης και διάλεξε για θέμα ένα χώρο που γνώριζε καλά - αφού υπήρξε δρομέας όταν σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον, ένα ίδρυμα με μεγάλη έφεση στον πανεπιστημιακό αθλητισμό.
Ο Νάιτ έφτιαξε επί χάρτου μια φίρμα που θα έσπαγε το μονοπώλιο της Adidas στα παπούτσια του στίβου, χρησιμοποιώντας τα φθηνά αλλά άξια εργατικά χέρια των Ιαπώνων ώστε να φτιαχτούν φτηνότερα αλλά και καλύτερα αθλητικά. Αποφοιτώντας, σκέφτηκε να το δοκιμάσει και στην πράξη και τελικά δικαιώθηκε.
Το πυρήνα της ιδέας των είχε από κοινού με τον προπονητή του στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον, Μπιλ Μπάουερμαν, όταν κατάλαβαν ότι τα αμερικανικά αθλητικά ήταν κατώτερα σε ποιότητα και στιλ από τον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό, αλλά ταυτόχρονα ήταν και πολύ πιο βαριά και χάλαγαν πιο εύκολα. Ταυτόχρονα, οι Ιάπωνες, πειραματίζονταν με νέα υλικά και σχέδια με φαντασία και έφτιαχναν ήδη ελαφρά αλλά ανθεκτικά παπούτσια στίβου. Οπότε όταν αργότερα έκανε το μεταπτυχιακό του στη διοίκηση επιχειρήσεων, έγραψε την εργασία του με τίτλο «Μπορούν τα ιαπωνικά αθλητικά παπούτσια να κάνουν στα γερμανικά αθλητικά παπούτσια αυτό που έκαναν οι ιαπωνικές φωτογραφικές μηχανές στις γερμανικές φωτογραφικές μηχανές;» και περιέγραψε τις βασικές αρχές μιας μικρής αμερικανικής φίρμας παραγωγής αθλητικών παπουτσιών που βασιζόταν στην ιαπωνική βιομηχανική μηχανή.
Μόλις πήρε το μεταπτυχιακό του έφτιαξε την Blue Ribbon Sports, με 50 δολάρια μετρητά δανεικά από τον πατέρα του και πίστωση 1200 δολαρίων στην τράπεζα. Η Blue Ribbon Sports κατάφερε το 1964 να υπογράψει συμφωνία αντιπροσώπευσης στις ΗΠΑ της ιαπωνικής μάρκας αθλητικών παπουτσιών Japan’s Onitsuka Tiger Company, την πολύ γνωστή αργότερα ως Asics Tiger. Λίγα χρόνια μετά η Blue Ribbon θα μετονομαστεί σε Nike.
Αναλυτικότερα:
Το φοιτητικό πρότζεκτ που έγινε παγκόσμιος κολοσσός
