Το 2021 μας δίδαξε ότι η ζωή δεν έχει ένα μοτίβο που μπορούμε να το προσδιορίσουμε. Όλοι έχουμε ιστορίες ανεκπλήρωτων προσδοκιών από την περασμένη χρονιά. Ξεκινήσαμε τη χρονιά αισιόδοξοι για μαζικούς εμβολιασμούς, αλλά καθυστερήσαμε από την αντίσταση για τα εμβόλια, περάσαμε ένα καλοκαίρι που στιγματίστηκε από την παραλλαγή δέλτα, και τώρα έχουμε την όμικρον που μας ταλαιπωρεί.
Αρκετοί ηγέτες προβληματίζονται για το ανελέητο αυτής της αβεβαιότητας, για το πώς να κάνουν τα υβριδικά περιβάλλοντα εργασίας πιο παραγωγικά και να φροντίζουν καλύτερα τους υπαλλήλους τους. Ίσως η καλύτερη αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης είναι ότι πρέπει να σταματήσουμε να ελπίζουμε ότι αυτό θα τελειώσει σύντομα και αντ’ αυτού να υιοθετήσουμε το παράδοξο του Stockdale.
Εν ολίγοις, να αποδεχτούμε ότι τα πράγματα είναι πραγματικά δύσκολα και πιθανότατα θα παραμείνουν έτσι για πολύ καιρό, αλλά ότι τελικά, όλα θα βελτιωθούν. Και στο μεταξύ, ας επικεντρωθούμε στο να βελτιώσουμε τα πράγματα που είναι στον έλεγχό μας.
Αυτή η γενική νοοτροπία ήταν εξίσου σημαντική στην αρχή της πανδημίας, όταν όλοι περάσαμε το πρώτο ψυχολογικό σοκ. Αντίστοιχα, υπήρχε και κατά τη διάρκεια του επώδυνου lockdown, αλλά και τώρα που αρχίζουμε να περνάμε σε μια φάση αποκατάστασης.
Η σκέψη αυτή είναι σημαντική για να παραμείνετε συγκεντρωμένοι και παραγωγικοί. Για αυτό πρέπει να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια να δημιουργήσουμε μια ψευδή αίσθηση βεβαιότητας.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αποκτήσουμε λίγη περισσότερη σαφήνεια εξετάζοντας τις μακροοικονομικές τάσεις, ειδικά καθώς εξετάζουμε το νέο έτος. Ελλείψει βεβαιότητας, η διαύγεια μπορεί να είναι ένα αρκετά καταπραϋντικό στοιχείο. Παρακάτω θα δούμε τι θα πρέπει να προσέχουν οι ηγέτες για την νέα χρονιά:
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: