Φαγητό και... ανθρώπινα όργανα από τρισδιάστατους εκτυπωτές

Η τρισδιάστατη εκτύπωση αναμφίβολα θα αποτελέσει κομμάτι της καθημερινής ζωής στο μέλλον. Ωστόσο, οι εφαρμογές της δεν παύουν να εκπλήσσουν, καθώς πολύ συχνά αγγίζουν (και ξεπερνούν) τα όρια της επιστημονική φαντασίας.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Wired, κάποια στιγμή στο μέλλον οι αστροναύτες (και όχι μόνο) θα έχουν τη δυνατότητα να… «εκτυπώνουν» την ίδια τους την τροφή. Η Μισέλ Τερφάνσκι, μηχανικός αστροναυτικής, έχει εξετάσει το θέμα της τρισδιάστατης εκτύπωσης φαγητού στο Διάστημα στο πλαίσιο του μάστερ της στο University of Southern California.

Επίσης, η ομάδα Fab@Home του πανεπιστημίου Κορνέλ έχει αναπτύξει ζελατινοειδείς ουσίες (αποκαλούνται «υδροκολλοειδή») οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή τροφών, καθώς παίρνουν οποιοδήποτε σχήμα και μπορούν να αναμειχθούν με αρώματα και ουσίες που δίνουν γεύση, ενώ μία ιαπωνική εταιρεία κατασκευάζει σοκολατένια επιδόρπια στο σχήμα λεπτομερών τρισδιάστατων μοντέλων ανθρωπίνων κεφαλιών.

Κατά την Τερφάνσκι, αυτές οι τεχνικές θα είναι εξαιρετικά χρήσιμες στα διαστημικά ταξίδια, καθώς ένας τρισδιάστατος εκτυπωτής θα μπορούσε να αναμείξει βιταμίνες και αμινοξέα σε ένα θρεπτικό γεύμα. Φυσικά αυτό δεν θα αναιρούσε την ανάγκη για φρέσκα τρόφιμα (ιδίως λαχανικά), αλλά ο εκτυπωτής θα μπορούσε να παράγει λ.χ μπισκότα- συμπληρώματα διατροφής, για την παροχή πρωτεϊνών.

Πίσω στη Γη, πέρα από τις προφανείς «fast food» εφαρμογές, οι «μαγειρικοί» εκτυπωτές θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία τροφίμων που δεν ήταν δυνατόν να γίνουν με «συμβατικούς» τρόπους, στην «υψηλή μαγειρική». Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η απόσταση είναι ακόμα μεγάλη, καθώς κάποια φαγητά είναι πιο «εύκολα» (τυρί, για παράδειγμα), και κάποια όχι (φρούτα, κρέατα), καθώς η συσκευή θα έπρεπε να συνδυάσει ιδανικά ένα μεγάλο εύρος υλικών για να τα κάνει πραγματικά βρώσιμα.

Η ομάδα του Κορνέλ δημιούργησε μία σειρά αντικειμένων (μπανάνες, μανιτάρια, μοτσαρέλα), όλα με το ενδεικνυόμενο σχήμα και γεύση, αλλά και πάλι, δεν ήταν ακριβώς…ορεκτικά. Ωστόσο, η Τερφάνσκι θεωρεί πως, αν και στην αρχή τα τρόφιμα θα είναι ζελατινοειδή και με «χημικές» γεύσεις, στην αρχή θα πρέπει να δοθεί έμφαση στο να είναι νόστιμα και μετά να ακολουθήσει η ενασχόληση με το θέμα της εμφάνισης.

Αν και η όλη ιδέα παραπέμπει μάλλον στο «Star Trek» και τους «Jetsons», η Τερφάνσκι εκτιμά ότι μέσα σε μία δεκαετία, ένας εκτυπωτής θα είναι σε θέση να παράξει φαγητά που έχουν τις σωστές γεύσεις και το σωστό σχήμα, ενώ, κοιτώντας ακόμα πιο μακριά, θεωρεί πως κάποια στιγμή θα βρεθούν στις κουζίνες εκτυπωτές στους οποίους θα μπορεί να πάει ένα παιδί και να πατήσει ένα πλήκτρο για να «παραγγείλει» π.χ ένα χάμπουργκερ. Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Μπόρις Φριτς, μηχανικός της Northrop Grumman Aerospace Systems, που δουλεύει με τρισδιάστατους εκτυπωτές που παράγουν μεταλλικές συσκευές υψηλής ακριβείας.

Το φαγητό δεν είναι το μόνο «απρόσμενο» προϊόν που ενδεχομένως να δει κανείς να βγαίνει από τρισδιάστατους εκτυπωτές στο μέλλον, καθώς ομάδα ερευνητών του πανεπιστημίου Heriot- Watt στη Σκωτία, με επικεφαλής των Γουΐλ Σου, έχουν αναπτύξει έναν εκτυπωτή ο οποίος είναι σε θέση να «εκτυπώσει» ανθρώπινα βλαστοκύτταρα σε μικροσκοπικές σφαίρες. Αν και η «εκτύπωση» ανθρωπίνων κυττάρων έχει ξαναγίνει στο παρελθόν, αφορούσε πιο «ανθεκτικά» κύτταρα (τα βλαστοκύτταρα είναι εξαιρετικά «ντελικάτα»).

Η εν λόγω τεχνική έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει στη δημιουργία πιο ακριβών «μοντέλων» ανθρώπινου ιστού, κάτι που ανοίγει το δρόμο, ενδεχομένως κάποια στιγμή, στην «εκτύπωση» ολόκληρων ανθρωπίνων οργάνων. Ο εκτυπωτής που θα χρησιμοποιηθεί θα πρέπει να είναι σε θέση να διαχειρίζεται την εξαιρετικά «ευαίσθητη» αυτή «πρώτη ύλη»- τα βλαστοκύτταρα ουσιαστικά αποτελούν τη δομική ύλη των ανθρωπίνων οργάνων, καθώς είναι «γενικής χρήσης» κύτταρα, τα οποία μπορούν να αποκτούν εξειδικευμένες ιδιότητες και χαρακτηριστικά όταν εκτίθενται σε συγκεκριμένες συνθήκες. Ο εκτυπωτής της ομάδας του Σου είναι σε θέση να «εκτυπώνει» σφαίρες από βλαστοκύτταρα κρατώντας τα «ζωντανά», χωρίς δηλαδή αυτά να χάνουν αυτή τους την ιδιότητα.

Η ομάδα του Σου συνεργάζεται με την εταιρεία Roslin Cellab, η οποία σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία αυτή για εμπορική χρήση. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο τεύχος Φεβρουαρίου του «Biofabrication».

Πηγή: http://www.naftemporiki.gr/story/605438