Επιστήμονες αναπτύσσουν πειραματικό χάπι γυμναστικής

Επιστήμονες στις ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι κατάφεραν να συγκεντρώσουν μερικά από τα οφέλη της άσκησης σε ένα χάπι. Το νέο φάρμακο βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο ανάπτυξης, αλλά σε αρχικά πειράματα σε τρωκτικά, έδειξε ότι αξιοποιεί μια φυσική μεταβολική οδό που συνήθως ενεργοποιείται από τη σωματική άσκηση. Τα πειράματα σε ποντίκια έδειξαν ότι το φάρμακο, το οποίο ονομάζεται SLU-PP-332, φαίνεται να βελτιώνει τη μυϊκή λειτουργία, τη φυσική κατάσταση και την αντοχή χωρίς τα τρωκτικά να κινούνται περισσότερο από το συνηθισμένο.

Ο μεταβολικός στόχος του φαρμάκου τους θεωρούνταν κάποτε μη θεραπεύσιμος ή πολύ δύσκολος για να ενεργοποιηθεί με φαρμακευτικά προϊόντα. Αλλά αυτό μπορεί να μην ισχύει τελικά. Αν οι ερευνητές μπορέσουν να στοχεύσουν με επιτυχία την ίδια μεταβολική οδό στον άνθρωπο, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη θεραπευτικών ουσιών για ορισμένες από τις πιο δύσκολες ασθένειες που αντιμετωπίζουμε σήμερα, όπως οι νευροεκφυλιστικές ασθένειες και η καρδιακή ανεπάρκεια.

Εδώ και χρόνια, επιστήμονες σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να κατασκευάσουν ένα χάπι το οποίο θα φέρει τουλάχιστον κάποια από τα οφέλη της άσκησης. Η σωματική δραστηριότητα αξιοποιεί πολυάριθμες μεταβολικές οδούς που μπορούν να βελτιώσουν την ανθρώπινη υγεία με ποικίλους τρόπους. Ωστόσο μια οδός φαίνεται να έχει εντυπωσιακά οφέλη για την υγεία, αφού ενεργοποιεί τους υποδοχείς που σχετίζονται με τα οιστρογόνα (ERRs). Αυτοί οι υποδοχείς βρίσκονται στους ιστούς των μυών, της καρδιάς και του εγκεφάλου και είναι γνωστό ότι ρυθμίζουν ένα ευρύ φάσμα γονιδίων που σχετίζονται με το μεταβολισμό, την ανοσία, τη φλεγμονή, την ομοιόσταση, την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή.

Εδώ και μερικά χρόνια, επιστήμονες στα Πανεπιστήμια της Φλόριντα και της Ουάσιγκτον εργάζονται πάνω σε μια εκδοχή ενός φαρμάκου ERR το οποίο έχει σχεδιαστεί για να στοχεύει τρεις διαφορετικούς τύπους ERR. Σε προηγούμενα πειράματα το SLU-PP-332 αύξησε τις μυικές ίνες που είναι ανθεκτικές στην κούραση στα σώματα των ποντικιών. Αυτό, με τη σειρά του, βελτίωσε την αντοχή των τρωκτικών στον τροχό, επιτρέποντάς τους να τρέξουν 70% περισσότερο και 45% μακρύτερα σε σχέση με εκείνα που δεν έλαβαν το φάρμακο. Αυτό οφείλεται πιθανώς στο γεγονός ότι τα σκελετικά μυϊκά κύτταρα μπόρεσαν να διατηρήσουν καλύτερα την ενεργειακή τους ισορροπία.