Από το 2010, όταν και εισήχθη από τον John Kindervag ως έννοια στον χώρο της Πληροφορικής, το «Zero Trust» αποτελεί θεμέλιο λίθο για την ανθεκτικότητα στον Κυβερνοχώρο. Δεν πρόκειται για ένα προϊόν ασφάλειας, μια τεχνολογία ή μια αρχιτεκτονική. Το Zero Trust, αφορά μια στρατηγική που διέπεται από ένα σύνολο διαδικασιών, οι οποίες με τη σειρά τους καθορίζουν τον τρόπο προσέγγισης της ασφάλειας μιας εταιρείας ή ενός οργανισμού, συνολικά.
Κύριος πυλώνας πάνω στο οποίο στηρίζεται το οικοδόμημα του μοντέλου Zero Trust, είναι το «ποτέ μην εμπιστεύεσαι, πάντα να επαληθεύεις». Οι πολιτικές μηδενικής εμπιστοσύνης πρέπει να ισχύουν για όλους, ακόμη και για όσους βρίσκονται στην κορυφή του οργανογράμματος μιας εταιρείας. Κι αυτή είναι μια κρίσιμη παράμετρος που εν πολλοίς αποτελεί το «κλειδί» για την επιτυχή εφαρμογή του μοντέλου Zero Trust. Βλέπετε, στην πλειοψηφία τους οι CxOs θεωρούν ότι πρέπει να έχουν προνομιακή και απεριόριστη πρόσβαση σε όλο το φάσμα των εταιρικών εφαρμογών και δεδομένων και δυσανασχετούν σε μια τέτοια προσέγγιση.
Ωστόσο, θα πρέπει να καταστεί σαφές πως κατά την εφαρμογή μοντέλου Zero Trust και οι C-level χρήστες οφείλουν να έχουν την ίδια -αν όχι και πιο αυστηρή- αντιμετώπιση με όλους τους υπόλοιπους εργαζομένους μιας εταιρείας. Και υπάρχει μια πολύ λογική εξήγηση γι’ αυτό…
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί:
Ο ρόλος των C-Level στελεχών στην επιτυχή εφαρμογή μοντέλου Zero Trust