Λάθος άνθρωποι ή λάθος προσλήψεις;

Ας ξεκινήσουμε από τα θεμελιώδη. Δεν είναι «λάθος» οι άνθρωποι που προσλήφθηκαν. Όταν ζητάτε από τους υποψηφίους -μεταξύ άλλων- ειλικρίνεια, ακεραιότητα και αξιοπιστία, τότε το λιγότερο που χρειάζεται να κάνετε είναι να είστε το ίδιο ειλικρινείς τόσο προς τους εαυτούς σας όσο και προς τους άλλους.

Αυτοί οι άνθρωποι δεν προσλήφθηκαν μόνοι τους ούτε από κάποιους άλλους. Εσείς τους προσλάβατε. Οπότε η χρήση της παθητικής φωνής και του αόριστου χρόνου δημιουργεί την εντύπωση ότι προσπαθείτε να βγάλετε από πάνω σας την όποια ευθύνη. Δεν υπάρχουν λάθος άνθρωποι. Υπάρχουν λάθος προσλήψεις. Τόσο απλά.Δεν φταίνε οι άνθρωποι που προσλάβατε και διαπιστώσατε, στην πορεία, ότι δεν σας κάνουν, αλλά εσείς που σχεδιάσατε τη διαδικασία προσλήψεων και ειδικά τα άτομα που πραγματοποίησαν τις συνεντεύξεις.

Ακούω να λέτε: «Μη το μεγαλοποιείς γιατί το ίδιο πράγμα εννοούμε. Δεν καταφερόμαστε κατά των υποψηφίων ή των προσληφθέντων, αλλά είναι γεγονός ότι ήταν ακατάλληλοι για τη θέση και το διαπιστώσαμε εκ των υστέρων». Και τι κάνατε; «Σταματήσαμε τη συνεργασία μαζί τους (sic) και τώρα πρέπει να βρούμε άλλους. Να ήταν και η πρώτη φορά». Για να προσθέσουμε και τη διάσταση της ενσυναίσθησης, αναρωτιέμαι αν έχετε αναλογισθεί πως νιώθει κάποιος που απολύεται επειδή εσείς προχωρήσατε σε λανθασμένη πρόσληψη.

Εντάξει, αντιλαμβάνομαι ότι γνωρίζετε τι θα του πείτε και πώς θα του το «φέρετε». Εξάλλου, θα προτάξετε ότι «αυτό είναι το θέμα που μας καίει τώρα ή το ότι θα χρειαστεί επανεκκίνηση της διαδικασίας πρόσληψης με ό,τι αυτό συνεπάγεται»; Και πώς είστε βέβαιοι ότι δεν θα επαναλάβετε τα λάθη του παρελθόντος;

Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί:

Λάθος άνθρωποι ή λάθος προσλήψεις;