Πιθανόν να το έχεις βιώσει στο παρελθόν ή να το βιώνεις ακόμη. Εάν δεν σου προκαλεί το ενδιαφέρον να διαβάσεις αυτό το άρθρο, πιθανόν και να μην το χρειάζεσαι, όχι γιατί δεν σου έχει συμβεί αλλά γιατί σκέφτεσαι ήδη με έναν άλλο τρόπο.
Όλοι μας έχουμε βιώσει την «αποτυχία». Ωστόσο, ξεκαθαρίζω ότι για εμένα, δεν υπάρχει «αποτυχία». Υπάρχει μόνο «ανατροφοδότηση» μέχρι να φτάσεις στην επιτυχία σου. Υπάρχει συνεχής προσπάθεια, μέχρι να φτάσεις εκεί που έχεις ορίσει εσύ την επιτυχία σου.
«Εύκολο να το λες δύσκολο να το κάνεις» σκέφτεσαι ίσως. Ας αναγνωρίσουμε ότι σε κάθε φάση της ζωής σου κάνεις ότι μπορείς, με τις συνθήκες που έχεις, για να πετύχεις το καλύτερο για εσένα. Με δεδομένες τις συνθήκες που είχες (παιδιά, οικογένεια, οικονομική κατάσταση, κλπ), τα βάρη που κουβαλάς από το παρελθόν, ψυχολογικά και υλικά και τις γνώσεις και την βοήθεια που πήρες, κατέληξες σε ένα σημείο που δεν σου αρέσει. Αυτό το σημείο που μπορεί να είναι το μηδέν ή και πιο κάτω. Οι περισσότεροι βιώνουν την αποτυχία με συναισθήματα πίκρας, θλίψης, εγκλωβισμού, παγωμάρας, και ενοχής για αυτό που προκάλεσαν.
Και τώρα τι κάνουμε;
Πιθανόν να το έχεις βιώσει στο παρελθόν ή να το βιώνεις ακόμη. Εάν δεν σου προκαλεί το ενδιαφέρον να διαβάσεις αυτό το άρθρο, πιθανόν και να μην το χρειάζεσαι, όχι γιατί δεν σου έχει συμβεί αλλά γιατί σκέφτεσαι ήδη με έναν άλλο τρόπο.
Όλοι μας έχουμε βιώσει την «αποτυχία». Ωστόσο, ξεκαθαρίζω ότι για εμένα, δεν υπάρχει «αποτυχία». Υπάρχει μόνο «ανατροφοδότηση» μέχρι να φτάσεις στην επιτυχία σου. Υπάρχει συνεχής προσπάθεια, μέχρι να φτάσεις εκεί που έχεις ορίσει εσύ την επιτυχία σου.
«Εύκολο να το λες δύσκολο να το κάνεις» σκέφτεσαι ίσως. Ας αναγνωρίσουμε ότι σε κάθε φάση της ζωής σου κάνεις ότι μπορείς, με τις συνθήκες που έχεις, για να πετύχεις το καλύτερο για εσένα. Με δεδομένες τις συνθήκες που είχες (παιδιά, οικογένεια, οικονομική κατάσταση, κλπ), τα βάρη που κουβαλάς από το παρελθόν, ψυχολογικά και υλικά και τις γνώσεις και την βοήθεια που πήρες, κατέληξες σε ένα σημείο που δεν σου αρέσει. Αυτό το σημείο που μπορεί να είναι το μηδέν ή και πιο κάτω. Οι περισσότεροι βιώνουν την αποτυχία με συναισθήματα πίκρας, θλίψης, εγκλωβισμού, παγωμάρας, και ενοχής για αυτό που προκάλεσαν. Και τώρα τι κάνουμε;
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί:
Υπάρχει δεύτερη ευκαιρία για επιχειρηματίες που έχουν «αποτύχει»;