Μέσα από τη θεωρία της πολυπλοκότητας μαθαίνουμε πως ένας οργανισμός έχει τη δυνατότητα να αυτο-οργανώνεται μέσα από τις μονάδες που τον συνθέτουν. Για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση μπορούν σε κάποιο επίπεδο να συντονιστούν μεταξύ τους και να βρουν έναν τρόπο να συνεργαστούν και να αποδώσουν, στα πλαίσια του κοινού τους συμφέροντος και κατά συνέπεια ολόκληρου του οργανισμού.
Εδώ βρίσκεται και η λέξη κλειδί, «συμφέρον», που πρακτικά σημαίνει τις ενέργειες που θα καταλήξει να κάνει ένας οργανισμός προς όφελός του για να αποδώσει σωστά και να μπορέσει να επιβιώσει και να αναπτυχθεί. Άρα λοιπόν, είναι μια εγγενής τάση που υπάρχει σε ένα σύστημα, όπως αυτό μιας επιχείρησης, για τη δική του ευημερία. Εδώ όμως χρειάζεται κάποια προσοχή. Πράγματι, το σύστημα από μόνο του θα μπορέσει πιθανότατα να βρει τον καλύτερο δυνατό τρόπο να επιβιώσει, πρέπει όμως να εξετάσουμε δυο σημαντικές πτυχές.
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: