Οι μύθοι χτίζονται γύρω από επιχειρήματα που με το βλέμμα της λογικής στηρίζονται σε ανύπαρκτα θεμέλια. Οι μύθοι διασπείρονται στις κοινότητες και αποκτούν προοδευτικά ισχύ μέσα από την αναπαραγωγή τους μέχρι να καταστούν μέρος της ευρύτερης κουλτούρας και να αποτελέσουν μια νέα πραγματικότητα. Οι δυο διαστάσεις της επίδρασης είναι ότι ο μύθος ενός «δράκου» έφερνε τον τρόμο, ενώ του ατόμου που τον φυλάκισε δημιουργούσε εν δυνάμει «Ήρωες».
Στην επιχειρηματική κοινότητα ο μύθος του «μεγάλου» αποτελεί ένα «Δράκο» που τρομοκρατεί και συντροφεύει πολλαπλές συζητήσεις μεταξύ μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ). Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι οι μεγάλοι και παντοδύναμοι «δράκοι» σε όλα τα παραμύθια βρίσκανε τον «μάστορα» τους από έναν απλό άνθρωπο με πείσμα και σχέδιο που ήξερε να διαχειριστεί σωστά το «οπλοστάσιο» του.
Αφορμή για αυτό το άρθρο στάθηκε ο κοινός παρονομαστής σε συζητήσεις με μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, γύρω από την «απόλυτη» απειλή των μεγάλων – εθνικών και πολυεθνικών – εταιρειών. Η κοινή αυτή πεποίθηση αφοπλίζει την δημιουργικότητα και αποδομεί τα πλάνα των μικρών επιχειρηματιών, που τρομοκρατούνται στην θέα των κολοσσών. Για να είμαστε βέβαια και ρεαλιστές ποιος δεν θα είχε λόγο να τρομάξει όταν έχει να αντιμετωπίσει ένα κολοσσό με αστείρευτους πόρους; Ποια επιχείρηση δεν δικαιολογείται να νιώσει ρίγος στην σκιά του «Γολιάθ»;
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί:
Ο «Δράκος» δεν έχει πλέον «Κέρατα»: Το πλεονέκτημα της μικρής επιχείρησης έναντι των μεγάλων.