Η κοινωνική επιχειρηματικότητα: Ένα εργαλείο για Kοινωνική Ανάπτυξη & Βιωσιμότητα

Η σύγχρονη οικονομία με τις πολιτικές οικονομικής ανάπτυξης που ακολουθεί, εστιάζει στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, παραβλέποντας την σημασία και ανάπτυξη του Κοινωνικού Κεφαλαίου, την εξασφάλιση και την Κοινωνική συνοχή με αποτέλεσμα την Κοινωνική Υπανάπτυξη (Σακελαρόπουλος,1999).

Οι οργανισμοί του 3ου τομέα της οικονομίας, παράγουν το κύριο Κοινωνικό έργο, έναντι των συμβατικών κερδοσκοπικών οργανισμών. Φτάνουν εκεί που το κράτος αδυνατεί. Παρόλα αυτά είναι αποκλεισμένοι από τα εργαλεία του σύγχρονου καπιταλισμού για ανάπτυξη και σχεδόν ολοκληρωτικά εξαρτώμενοι από το κράτος.

Το χειμώνα του 2011, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεσμοθέτησε την Πρωτοβουλία για τις Κοινωνικές Επιχειρήσεις (Social Business Initiative). Βασικός σκοπός της Επιτροπής είναι μέσα από αυτή την Πρωτοβουλία «να συνεισφέρει στη δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για την ανάπτυξη των κοινωνικών επιχειρήσεων στην Ευρώπη και εν γένει της Κοινωνικής Οικονομίας» (CIRIEC, 2012).

Οι κοινωνικές επιχειρήσεις είναι το αναπτυξιακό όχημα της Ευρώπης για την αντιμετώπιση των καίριων κοινωνικών προβλημάτων της δομικής ανεργίας και της φτώχιας στοχεύοντας τις πόλεις και την περιφέρεια. Παράλληλα θα αποτελέσει λύση για την ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας και της τοπικής ανάπτυξης, στην αντιμετώπιση των θεμάτων της οικολογίας, της παιδείας, της υγείας, στην άμβλυνση των ανισοτήτων και στην στήριξη των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων.

Κοινωνικές Επιχειρήσεις & Κοινωνικός Επιχειρηματίας

Οι κοινωνικές επιχειρήσεις λειτουργούν σαν συμβατικές επιχειρήσεις, με την διαφορά ότι στο κέντρο της αποστολής τους υπάρχει ο Κοινωνικός σκοπός. Έχουν κανονική δομή, προγραμματισμό, οργάνωση, διοίκηση, έλεγχο. Κυρίως επανεπενδύουν τα κέρδη τους, δημιουργούν θέσεις εργασίας, κοινωνική επανένταξη και ενσωμάτωση. Η αποστολή αυτών των οργανισμών είναι η επίτευξη κέρδους για την βιωσιμότητα του κοινωνικού τους σκοπού. Η ανάγκη γίνετε πιο εμφανείς στους οργανισμούς του 3ου τομέα της Οικονομίας (Μη κερδοσκοπικού), όπου προκύπτει το ερώτημα:

«Τι θα συμβεί όταν τελειώσουν οι Δωρεές και επιδοτήσεις; Τι θα απογίνουν αυτοί που στηρίζονται στον οργανισμό;»

Στις επιχειρήσεις που ιδρύονται από την αρχή με το μοντέλο των Κοινωνικών Επιχειρήσεων παρατηρείτε ότι δεν αντιμετωπίζουν δυσκολία στην χρήση του κερδοσκοπικού χαρακτήρα για την χρηματοδότηση των κοινωνικών σκοπών (Β.Smith et al, 2010). Στον αντίποδα οι υφιστάμενοι οργανισμοί του τρίτου τομέα που λειτουργούν και επιθυμούν να αποκτήσουν οικονομική ανεξαρτησία και να αναπτυχθούν μέσα από την μετάβαση τους στο νέο υβριδικό μοντέλο, παρατηρείτε ότι δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στην δυαδικότητα της αποστολής τους (Dees, 1998), που προκύπτει από την ενσωμάτωση του κερδοσκοπικού χαρακτήρα στο κανόνα λειτουργίας του οργανισμού.

Σχετικός σύνδεσμος:
http://www.epixeiro.gr