Καλλιέργεια ρεβιθιού: «Κλειδί» το πότε θα σπαρθεί

Η οικογένεια των ψυχανθών (Fabaceae ή Leguminosae) είναι μια μεγάλη και οικονομικά σημαντική οικογένεια φυτών, γνωστή ως η οικογένεια των οσπρίων. Η συνεισφορά των ψυχανθών στη γεωργία, στη διατροφή και στην αειφορία της αγροτικής παραγωγής είναι ιδιαίτερα σημαντική. Το ρεβίθι (Cicer arietinum L.) είναι το τρίτο σε σπουδαιότητα καρποδοτικό ψυχανθές παγκοσμίως, κατάλληλο τόσο για τη διατροφή του ανθρώπου, όσο και των ζώων.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, το ρεβίθι καλλιεργείται σε έκταση 13,98 εκατομμυρίων εκταρίων, με μέση απόδοση σε σπόρο 98,2 kg ανά στρέμμα (FAOSTAT, 2014). Οι μεγαλύτερες χώρες παραγωγής ρεβιθιού (σε εκατομμύρια τόνους) είναι η Ινδία (9,88), η Αυστραλία (0,63), η Μιανμάρ (0,56), η Αιθιοπία (0,46), η Τουρκία (0,45) και το Πακιστάν (0,40). Στην ΕΕ, το ρεβίθι καλλιεργείται σε 62.507 εκτάρια, κυρίως στην Ισπανία (46.000 εκτάρια), στην Ιταλία (9.037 εκτάρια) και στην Ελλάδα (5.511 εκτάρια) (FAOSTAT, 2014). Υπάρχουν δύο βασικοί εμπορικοί τύποι ρεβιθιού: Ο τύπος desi (ινδικής προέλευσης), ο οποίος καταλαμβάνει το 85% της συνολικής παραγωγής σπόρου και ο τύπος kabuli (Μεσόγειος και Μέση Ανατολή), ο οποίος καταλαμβάνει το υπόλοιπο 15%. Ο τύπος kabuli περιλαμβάνει μεγαλόσπερμες ποικιλίες (βάρος 100 σπόρων > 25 g), με φυτά μεσαίου ή μεγάλου ύψους και μεγάλα φύλλα. Τα φυτά έχουν άσπρα άνθη χωρίς ανθοκυανίνες, τα οποία παράγουν κρεμ χρώματος σπόρους με λεπτό περίβλημα. Ο τύπος desi περιλαμβάνει φυτά συνήθως με κόκκινα άνθη και ανθοκυανίνες, τα οποία παράγουν μικρούς καφέ ή μαύρους σπόρους, με λεπτό περίβλημα.

Αναλυτικότερα:
Καλλιέργεια ρεβιθιού: «Κλειδί» το πότε θα σπαρθεί