Τον «ελβετικό σουγιά» της Ρομποτικής παρουσίασε το MIT

Εμφανισιακά δεν εντυπωσιάζει, ωστόσο η λειτουργία του του έδωσε το προσωνύμιο «ελβετικός σουγιάς της ρομποτικής», ή «πραγματικός Transformer», καθώς «ανοίγει» εντυπωσιακές δυνατότητες.

Το «milli - motein» (από το millimeter- χιλιοστό, λόγω του μικρού μεγέθους των εξαρτημάτων του - και το protein - λόγω του σχεδιασμού του, που είναι εμπνευσμένος από τις πρωτεΐνες, που αναδιπλώνονται και αποκτούν διάφορες μορφές) ενδεχομένως να αποτελεί τον προάγγελο μελλοντικών συσκευών που θα μπορούν να μεταμορφωθούν σε οποιοδήποτε σχήμα θέλει ο χρήστης τους.

Η ιδέα για τη συσκευή ανήκει στον Νηλ Γκέρσενφελντ, επικεφαλής του Center for Bits and Atoms του ΜΙΤ, τον Aρα Κναϊάν και τον Κένεθ Τσέουνγκ. Παρουσιάστηκε σε paper που παρουσιάστηκε στην Intelligent Robots and Systems Conference.

Κατά τον Γκέρσενφελντ, πρόκειται στην ουσία για ένα ρομπότ μίας διάστασης, που μπορεί να αναδιπλωθεί και να λάβει διάφορα σχήματα. Το milli - motein χρησιμοποιεί έναν πρωτοποριακό κινητήρα, ο οποίος είναι μικρός, ισχυρός, αλλά και ικανός να κρατά τη θέση του ακόμα και όταν απενεργοποιείται. Οι αρχές λειτουργίας του θυμίζουν αρκετά τους τεράστιους ηλεκτρομαγνήτες που χρησιμοποιούνται στις μάντρες για να σηκώνουν αυτοκίνητα, όπου ένας ισχυρός μαγνήτης «συνεργάζεται» με έναν πιο αδύναμο, για να ενισχύονται ή αποδυναμώνονται τα μαγνητικά πεδία.

Επί της προκειμένης, ένα σύστημα μαγνητών και ηλεκτρομαγνητών καθοδηγεί ένα ατσάλινο «δαχτυλίδι» που βρίσκεται γύρω τους, χρησιμοποιώντας πολύ μικρές ποσότητες ενέργειας.

Το milli - motein βασίζεται σε ένα paper που είχε παρουσιαστεί πέρυσι, από τους Κένεθ Τσέουνγκ, Έρικ Ντεμέιν, Σολ Γκρίφιθ και Τζόναθαν Μπάχραχ, όπου εξεταζόταν η δυνατότητα αναδημιουργίας κάθε τρισδιάστατου σχήματος απλά μέσω της αναδίπλωσης μίας σειράς ίδιων υπομονάδων. «Δείξαμε ότι είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένα τέτοιο γενικό σύστημα, το οποίο είναι και πολύ απλό» γράφει σχετικά ο Τσέουνγκ. Αν και ακόμα δεν έχει αναπτυχθεί ένας τρόπος για να βρίσκεται ο καλύτερος δυνατός τρόπος μετατροπής σε κάθε μορφή, έχουν βρεθεί πολλές χρήσιμες τεχνικές, που οδηγούν σε πρακτικές ακολουθίες αναδίπλωσης. Η διαδικασία είναι ταυτόχρονη, καθώς όλα τα τμήματα κινούνται την ίδια στιγμή για να πάρει το milli - motein την επιθυμητή μορφή.

Αρκετοί ερευνητές, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και κάποιοι από το ΜΙΤ, δουλεύουν πάνω στην ιδέα των «παραμετροποιήσιμων» ρομπότ- «Transformer», που θα μπορούν να πάρουν διαφορετικές μορφές, αναλαμβάνοντας ποικιλία ρόλων. Τα ρομπότ αυτά θεωρητικά θα αποτελούνται από πολλά διαφορετικά τμήματα, το καθένα εκ των οποίων θα μπορεί να παίρνει τη δική του μορφή (η προσέγγιση αυτή αποκαλείται programmable pebbles, «προγραμματίσιμα βότσαλα»). Η ομάδα του Γκέρσνφελντ, ωστόσο, θεωρεί πως μία σειρά- αλληλουχία υπομονάδων, που μπορεί να πάρει οποιαδήποτε μορφή, είναι πιο πρακτική από πλευράς ελέγχου, ενέργειας και επικοινωνιών από ό,τι ένα σύστημα με πολλά αυτόνομα κομμάτια που πρέπει να συντονιστούν μεταξύ τους. Ο Χοντ Λίπσον, καθηγητής του πανεπιστημίου Κορνέλ κάνει λόγο για ένα βήμα πιο κοντά στην «προγραμματίσιμη ύλη»: «όπου προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών και υλικά ενοποιούνται για να σχηματίσουν ένα νέο είδος ύλης, η μορφή και η λειτουργία της οποίας είναι δυνατόν να προγραμματιστεί - όπως στη βιολογία.

Πολλοί σήμερα βρίσκουν συναρπαστική την τρισδιάστατη εκτύπωση και τη δυνατότητά της να παράγει κάθε είδους μορφή, η ομάδα του Γκέρσενφελντ σκέφτεται ήδη το επόμενο επεισόδιο, όπου δεν ελέγχουμε απλά το σχήμα των αντικειμένων, αλλά και τη συμπεριφορά τους». Το τελικό αποτέλεσμα ενδεχομένως να είναι ρομποτικά συστήματα τα οποία θα μπορούν να προσαρμόζονται εύκολα και δυναμικά σε δεδομένα νέων εργασιών/ αποστολών και θα μπορούν να παράγονται με πολύ χαμηλότερο κόστος σε σχέση με τα «συμβατικά» ρομπότ.

Την έρευνα και ανάπτυξη του milli - motein υποστήριξε η DARPA, στο πλαίσιο των προγραμμάτων Maximum Mobility and Manipulation and Programmable Matter.

Αναλυτικά: http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2260628