άποτε ήταν ένας διευθυντής που λάμβανε κακές κριτικές για το επίπεδο της διοίκησής του και των ηγετικών του ικανοτήτων από το προσωπικό του. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του να προσεγγίσει αποτελεσματικά το προσωπικό του δεν αισθανόταν ότι άλλαζε κάτι προς το καλύτερο. Αύξησε το χρόνο που περνούσε με τους υπευθύνους των τμημάτων της εταιρίας και για να είναι σίγουρος ότι περνάει ικανοποιητικό χρόνο με τον καθένα τους ξεχωριστά σημείωνε και το χρόνο σε ένα ημερολόγιο. Και πάλι όμως δε φαινόταν ότι είχε κάποιο αποτέλεσμα. Απελπισμένος, απευθύνθηκε σε ένα διάσημο μάνατζερ προκειμένου να βρει μια λύση. «Προσπαθώ να έρθω κοντά τους και είμαι εκεί συνέχεια για αυτούς» του είπε και εκείνος τότε του απάντησε: «Είσαι εκεί αλλά είσαι πραγματικά εκεί για αυτούς;». Η παραπάνω ιστορία ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας αλλά στην ουσία δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Δεν είναι λίγες οι φορές που αρκετοί από εμάς, όχι κατά ανάγκην μόνο διευθυντές, νιώθουμε ότι η επικοινωνία μας με τους γύρω μας δεν είναι και τόσο αποτελεσματική παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μας.Και η αιτία τις περισσότερες φορές είναι η εξής: Το ότι είμαστε στον ίδιο χώρο μαζί με κάποιον δεν σημαίνει ότι είμαστε όλοι «παρόντες». Πολλές φορές την ώρα που μιλάμε με τον άλλον είμαστε μεν σωματικά εκεί αλλά πνευματικά είμαστε απόντες.
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί:
Φέτος το καλύτερο δώρο για το προσωπικό σου είναι η προσοχή σου!