Δεν έχω «χαΐρι» και προκοπή! ή η σχέση τύχης, επιχειρηματικότητας και ζατρικίου

Πολλοί από τους γνωστούς μου, με προσοχή παρακολουθούσαν στις τηλεοράσεις και στο διαδίκτυο τα βραδινά αποτελέσματα από την κλήρωση γνωστού τυχερού παιγνίου. Περίμεναν και εκείνοι η τύχη να τους χαμογελάσει, είχαν «ενωθεί» σε ένα πανελλήνιο παραλήρημα, μιας και είναι εθνικό μας άθλημα η συνεχής αναμονή της θεάς Τύχης παρά η όρεξή μας για κοπιαστική εργασία και μακροπρόθεσμο όφελος.

Ο Ησίοδος λέει πως ήταν κόρη του Ωκεανού ή του Νηρέα και της Τηθίος, ο Πίνδαρος την ονοµάζει και Φερέπολιν, κόρη του Ελευθέρου ∆ιός ή του Προµηθέα. Η προσέλκυση της καλής τύχης είναι µια πανάρχαια συνήθεια και χρησιμοποιείται από τους Έλληνες έως τις μέρες μας. Μάλιστα χρησιμοποιούμε πολλούς τρόπους προκειμένου να κερδίσουμε την εύνοιά της. Από το παιδικό, τυχερό, προσωπικό μας γούρι έως τα «κομποσκοίνια» που είχαν τυλίξει τον ετοιμοθάνατο Ανδρέα στο Ωνάσειο για καλύτερη τύχη, ο Έλληνας καθημερινά ασχολείται μαζί της. Είναι μέσα στο αίμα μας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Στο νησί από όπου κατάγομαι, στην πρωτοχρονιάτικη πίτα ο πατριάρχης της οικογενείας αναφωνεί ενώ σταυρώνει τρις: στου καλόμοιρου την τύχη ας βρεθεί και το «τουρνέσι».

Περισσότερα στον επισυναπτόμενο σύνδεσμο

http://www.epixeiro.gr/%CE%B7%CE%B3%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B1-management/%...

Πηγή: www.epixeiro.gr