Ο περοβσκίτης χαρακτηρίζεται από πολλούς ειδικούς ως το «Άγιο Δισκοπότηρο» του κλάδου των φωτοβολταϊκών: είναι άφθονο, φθηνό, ελαφρύ, και αποδοτικό ως προς την απορρόφηση του φωτός. Ο περοβσκίτης όμως είναι υδατοδιαλυτός.
Ωστόσο, μια προσπάθεια ερευνητών του Πανεπιστημίου Γιοχάνες Κέπλερ στο Λινζ της Αυστρίας παρήγαγε μια συγκριτικά σταθερή ηλιακή κυψέλη με πάχος που δεν ξεπερνά τα τρία μικρομέτρα και έχει αποδοτικότητα μετατροπής της ηλιακής ακτινοβολίας σε ηλεκτρισμό 12%.
Διάφορα πειράματα έχουν δείξει ότι οι φωτοβολταϊκές κυψέλες περοβσκίτη είτε είναι ελαφρές και διασπώνται είτε είναι βαρύτερες και λιγότερο αποδοτικές.
Οι ερευνητές τις κατασκεύασαν με περοβσκίτες αλογονιδίων οργανομολύβδου. Εφαρμογή των κυψελών είναι η τροφοδοσία ενός μη επανδρωμένου αεροσκάφους (UAV).
Προκειμένου να θωρακίσουν τις κυψέλες έναντι των καιρικών συνθηκών χρησιμοποίησαν ένα ενδιάμεσο στρώμα χρωμίου-οξειδίου του χρωμίου το οποίο προστατεύει τις μεταλλικές επαφές της κυψέλης από τον περοβσκίτη και εν συνεχεία εφάρμοσαν ένα ηλεκτρόδιο από πολυμερές το οποίο έχει τεθεί σε επεξεργασία με διμεθυλοσουλφοξείδιο.
Από τη διαδικασία αυτή προέκυψαν εξαιρετικά εύκαμπτες κυψέλες με βάρος 5,2 γραμμάρια ανά τετραγωνικό μέτρο επιφάνειας και ικανότητα να παράγουν 120 Βατ ηλεκτρικής ενέργειας, μια επίδοση ρεκόρ αναλογικά με το βάρος. Για να δοκιμάσουν τις κυψέλες τις εφάρμοσαν σε ένα αεροπλάνο-μινιατούρα και σε ένα μικρό αερόστατο. Δυστυχώς, οι επικαλύψεις δεν διήρκεσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά οι ερευνητές επισημαίνουν ότι υπό ιδανικές συνθήκες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν επί αρκετούς μήνες.
Οι ερευνητές γράφουν στην επιθεώρηση Nature Materials ότι οι συγκεκριμένες φωτοβολταϊκές κυψέλες θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν ο,τιδήποτε «από αεροπλάνα ως τετρακόπτερα και μετεωρολογικά μπαλόνια για περιβαλλοντική παρακολούθηση, έλεγχο βιομηχανικών δραστηριοτήτων, αποστολές έρευνας και διάσωσης και αμυντικές εφαρμογές».
Πηγή: http://www.econews.gr/2015/08/31/fotovoltaiko-perovskitis-aeroplano-124225/